Vandaag had ik aardig ritje. Dat dacht ik vooraf tenminste… Ik moest eerst naar Mühlheim (dat ligt onder Freiburg) en vandaar naar Kempten (ergens onder München)
Ik heb van het weekend mijn winterbanden eraf laten halen en de zomerbanden laten monteren. Dat was een “Bad Idea™” (Bad Idea is a trademark of Microsoft Corporation)
Tot aan Mühlheim ging het nog. Het was wel koud maar pas bij Auma begon het te sneeuwen. Daar had ik een gesprek van achteraf gezien 3 uur met de inkoper van Auma die korting wou. Korting in het Duits is Rabatt en mijn standaard uitspraak is “Rabatt ist der Hauptstadt von Marokko”. En dat is nog waar ook. We zijn eruit gekomen en tegen 5 uur reed ik weer door.
Het was nu iets harder gaan sneeuwen en de eerste verrassing was de Zwitserse grens. Frau Becker wou me blijkbaar door Zwitserland hebben. Een snelle blik op de kaart leerde me dat dat helemaal niet zo slecht was, in ieder geval was dat bijna helemaal snelweg en bij de huidige sneeuwcondities leek me dat verstandiger. Dus maar een vignet gekocht (30 Zeuri bij de douane, 25 Zeuri in het kantoor waar je met creditcard kon betalen…)
Maar snel werd het minder met de weg. dus Zwitserland duurde best lang. Door een omleiding moest ik ook nog dwars door Zürich ipv eromheen en het was na 8 uur toen ik de volgende verassing kreeg: Oostenrijk. Dat was ik vergeten, als je onder de Bodensee door rijdt moet je door Oostenrijk. Een klein stukje weliswaar maar toch.
In ieder geval kon ik goedkoop tanken. In Zwitserland is diesel duurder dan benzine maar in Oostenrijk was het te doen. In Zwitserland kun je eigenlijk niets kopen zonder dat je de hypotheek op je huis moet verhogen.
Een Vignet heb je ook nodig in Oostenrijk maar het sneeuwde inmiddels zo hard dat ik maar heb gegokt dat er niemand kwam kijken… Ik had nog een vrij recent vignet op mijn ruit zitten (Van de wintersport in januari) dus wat kleur betreft zat ik goed.
Toen het laatste stuk door Duitsland, dat ging over de A96 en de A7 maar stapvoets. Met zomerbanden door de sneeuw is niet alles maar met achterwielaandrijving valt het helemaal niet mee.
Het is helemaal niet fijn als op een kaarsrechte weg zonder dat je gas geeft je ESP lampje gaat branden. Zo glad was het. Met klotsende oksels kroop ik werkelijk richting einddoel.
Eindelijk tegen 1 uur kwam ik in het Hotel aan. Andreas was nog wakker en hij had de sleutel van de parkeergarage. Bij het naar beneden rijden sloeg de adrenaline nog een keer toe, ik kon niet meer remmen op de spekgladde inrit. gelukkig was de inrit vanaf 1 meter voor de garagedeur overdekt en niet meer glad, dat was genoeg om te remmen. Andreas lachen, het kreng, hij had het wel gesnapt. Ik was lichtelijk moe na dik 1000km poolweer.
Walter's BLOG III 