De Dikke en de Dunne

Functioneel naakt

We zijn op de Elektronika 2006 in Muenchen. Alleen als bezoekers dit keer. Het is een 2 jaarlijkse beurs en 2 jaar geleden waren we er nog met een stand maar dit jaar ging dat niet door.

Hier hebben we gene eigen stand maar staan we bij TQ op een stukje. Die betaalden we dan daarvoor een vergoeding en dat was OK wat ons betreft.

Nu wilde TQ dit jaar de bijdrage iets verhogen en dat vonden wij redelijk. Maar toen puntje bij paaltje kwam bleek dat de bijdrage bijna 3 keer zo hoog was als die van de vorige beurs.

Dat vonden we overdreven en dus hebben we dat niet gedaan. Voor ons geen probleem want we hebben werk zat op het moment. Tevens is de electronica eigenlijk niet onze beurs, dat is de “Embedded World” in Nuernberg in februari.

Maar we hadden 2 sessies in het Forum dus moesten we er toch heen. Gecombineerd met bezoeken aan partners (3SOFT/Elektrobit, Telelogic), klanten (BMW en 2 nieuwe) paste dit eigenlijk beter.

Maar we hadden tussen de sessies door tijd om zelf maar eens op de beurs rond te neuzen (Dat is nieuw, normaal kan ik niets anders dan alleen de klanten tsunami onder controle proberen te krijgen)

Dus naar de bedrijven die we goed kennen zoals Greenhills waar onze ex-collega’s van Tasking werken. Frank van den Berge, Peter Hoogenboom en Kees van der Valk. En sinds kort natuurlijk Berry maar die mag geen verkoop doen 🙂

Die hebben een grote stand waar ze een hoek hebben voor presentaties. Frank was ’s morgens vroeg voor een handjevol belangstellenden de eerste presentatie aan het geven toen op de stand tegenover hen (Recht in zijn blikveld) 2 niet slecht uitziende dames in badjassen kwamen staan. Dat veroorzaakte al wat onrust in de presentatie die niet zo vloeiend was als normaal. Maar het ging nog. Er kwam echter definitief een einde aan toen de dames hun badjassen uitgooiden en bleek dat ze er alleen een string onder aan hadden. Ze gingen in een interessante pose staan en een man begon met een kleine verfspuit bodypaint aan te brengen. Maar Frank kon niets anders dan wat onsamenhangende klanken uitbrengen en had geen idee meer wat hij wou zeggen. De klanten (Die met de rug naar het tafereel zaten) begonnen toen door te krijgen dat er iets gaande was en draaiden zich om en…. de zaal was gelijk leeg.

Later werden de presentaties goed bezocht maar helaas allemaal door zogenaamde alibi-toeschouwers. Er zal vanavond heel wat nekkramp zijn onder de bezoekers.

Toen wij aankwamen zat de verf erop en viel het niet meer zo erg op. Toen ik me eindelijk herinnerde dat ik een camera bij me had zaten ze alweer met een badjas aan. Maar ik had geluk, een ander bedrijf had de look-alikes van de Dikke en de Dunne ingehuurd. Die deden het echt heel leuk, ze leken precies (Alhoewel de Dunne ook wel wat van Frank weg had) en toen ze eenmaal de dames hadden gevonden wilden die best nog wel met hen op de foto. Toen heb ik ook toegeslagen. Het blijkt dat zelfs onder embedded techneuten het aloude motto “Sex sells” nog steeds geldt.