Hallo Parijs! (en Nantes)

Of eigenlijk: “Bonjour”. Want ik ben weer eens in Parijs. Gebeurt steeds vaker de laatste tijd, want ik doe veel met Sodius samen.

Dus ging ik zondag eerst met Air France KLM vanaf Ouderkerk aan de Amstel Airport naar Nantes alwaar Sodius woont.

Eerste keer naar Nantes, daar was ik nog nooit geweest. Ik dacht dat het een leuk klein plaatsje in Frankrijk was maar er blijken bijna 700.000 mensen te wonen… groter dan welke NL stad dan ook. Maar erg mooi, vanuit de lucht zag het er al heel mooi uit.

In Nantes regent en waait het blijkbaar altijd, het ligt aan de Golf van Biscaye en dat bleek redelijk te kloppen. Ik vond de landing heel leuk maar ik had de indruk dat ik de enige was in het vliegtuig die er zo over dacht. Het viel best mee want het ging in een keer goed….

Ik ben gelijk met een Uber naar het hotel gegaan en daar trof ik Jeff Cohen, een oude klant, vriend, collega en nog meer. Hij is net begonnen bij Sodius dus ik zal meer met hem te maken krijgen.

Samen hebben we rondgekeken in Nantes, zeer leuke stad met veel oude gebouwen. Toen we het zat waren zijn we een restaurant ingedoken met Crêpes. Dat is zeer lekker. Heb ik vorige keer met Robbert al gegeten.

De volgende dag zouden we gezamenlijk naar een (hopelijk) klant van ons gaan. Ik had ze al een versie van ons RXF gebouwd en die hadden ze geïnstalleerd maar nog niet uitgeprobeerd.

Dat heb ik dan maar samen met ze gedaan (liep in een keer!!) en ze ook nog een korte cursus Rhapsody gegeven. Ze gebruikten het pas 10 jaar dus een beetje extra info kon geen kwaad…. Ook heb ik vragen beantwoord over onze Rhapsody Versie en ze waren zeer happy naderhand. Saïd kan verkopen…

Na een lekkere lunch (heee! we zijn in Frankrijk!) gingen we op pad met de TGV naar Parijs Montparnasse. Dat viel tegen, door de wind was alles vertraagd. De vorige TGV kwam nog later dan de onze… de onze zou op tijd komen. Tenminste, dat stond op het elektronische bord. Een perron nummer stond er nog niet, dat wisten ze niet. Dat wisten ze blijkbaar nooit zei Saïd… Tsja… het is geen Duitsland.

Pas op de vertrektijd van onze trein kwamen ze er achter dat de onze 40 minuten vertraging had… Zoals ik altijd zeg…. Frankrijk is een mooi land, het is alleen jammer dat ze daar de Fransen laten wonen. Het land verdient beter.

Uiteindelijk hadden we dus 1:15 vertraging maar de trein was leeg. We hadden gereserveerd maar dat bleek niet nodig. Er was een restauratiewagen maar er liep niemand rond met koffie zoals in Nederland of Duitsland. Wel kregen we, omdat we vertraging hadden, een soort lunchbox met water, salade en koekjes. Heel lekker.

Toen waren we dus in Parijs, het Hotel was vlakbij Station Montparnasse. Ik dacht het zo te vinden maar Saïd heeft ons toch maar gebracht. Maar goed ook want borden zijn er niet en de route was nogal avontuurlijk….

Na ng een biertje met Robert Ballargeon was het tijd voor bed. (We gingen ter Bedde zoals Maas altijd zegt)

Op dinsdag hadden we een nieuwe afspraak, nu in Parijs natuurlijk, bij weer een hopelijk toekomstige klant, ik was daar al eerder, de vorige keer op 13 november 2015… google maar…

Saïd had ons uitvoerig uitgelegd hoe we met de trein, bus en Metro moesten, waar we moesten overstappen en welke kaartjes we moesten kopen. Robert en ik hebben dat beleefd aangehoord en een Uber besteld…. Voor €30,- ga ik niet lopen kloten met het Parijse openbaar vervoer. Dat werkt echt raadselachtig voor arme Europeanen. De Uber kwam na 7 minuten met een hele leuke Spaanse dame achter het stuur…

We waren dus ook veel eerder bij de klant dan Saïd. Hij is verkoper en kan dus niet met de techniek omgaan zoals wij. Voor ons zijn Waze/Uber en veel andere moderne hulpmiddelen onontbeerlijk, hij blijft stug volhouden met Files en Uberhaten.

Ook hier liep het prima, en na weer een voedzame lunch (Jaja…) gingen we naar het Sodius kantoor wat op 100 meter van ons hotel was. Daar hadden we nog een confcall met onze USA vrienden en daarna ging het naar het hotel. Tenminste, ik want ik had a) een knallende hoofdpijn (Waarschijnlijk de gezonde stadslucht) en b) Robert en Saïd hadden nog een andere bespreking.

Na een uurtje liggen en wat chemische hulp van Bayer was de hoofdpijn weg en konden we eten in een klein restaurant tegenover het hotel, “Petit Bretagne”. Gelijk aan Maas geschreven die vermoedelijk met tranen in zijn ogen zat…de oude Bretagne fan…

Het eten was echt heerlijk. De beste Tiramisu die ik ooit heb gegeten. OK…. waarschijnlijk 20.000 Kcal/cm²… Toen nog even voorbereiden voor morgen en het bed in… lange dag morgen…

Nu moesten we wel vroeg op, snel douchen en ontbijten. We moesten nu weer aan de andere kant van Parijs zijn maar nu in de andere richting. Parijs is groot. @#$%^&*( groot… Dus maar weer met een Uber. Een gloednieuwe Mercedes C met een jong broekje achter het stuur die het echter goed kon. Heel rustig maar zeer gedecideerd sneed hij door de chaos die in Parijs “Traffic” heet…

Ruim op tijd kwamen we aan bij het bedrijf waar we moesten zijn. Dit keer een “Defence” Company, dat was wel lachen want Saïd had er niet aan gedacht ze te vertellen dat hij met twee buitenlanders zou komen. In mijn geval was dat niet zo erg maar Robert is, ondanks zijn franse achternaam, een 100% Amerikaan. En dat mocht niet… Na een uurtje telefoneren kregen we een ruimte toegewezen buiten het terrein en konden we gaan presenteren.

Dat ging boven verwachting zeer goed, klant was overtuigd! We waren vrij vlot klaar dus ik ging kijken of ik een iets vroegere trein naar huis kon nemen. Helaas mag je wel overboeken maar niet op de dag zelf…. zucht…. volgende keer maar geen flexibel ticket nemen, zoooo flexibel is dat echt niet. Een bijkomend probleem was dat ik er niet op gelet had hoeveel tijd ik in Rotjeknor had om over te stappen… dat bleek maar 3 minuten te zijn, niet echt lang.

Dus heb ik te tijd maar genomen om dit stuk te schrijven en alvast een presentatie in elkaar te draaien voor volgende week.

Gare du Nord, waar de Thalys vertrekt, is 5 stations van Montparnasse verwijderd, eigenlijk wilde ik Saïd een plezier doen en de metro nemen. Toen ik de App startte bleek dat allemaal niet zo makkelijk en heb ik toch maar een Uber genomen…

Ik was veel te vroeg maar naast het station is de Thalys lounge, daar kun je rustig zitten, internetten en een gratis bak koffie scoren. Je kunt er ook de krant lezen maar dat vind ik nog iets te ver gaan in het Frans.

De Thalys reed voorbeeldig op tijd, in de eerste klasse krijg je een lekker maaltijd en wat te drinken en in Rotjeknor haalde ik keurig de aansluiting. Alleen een kaartje werd moeilijk, op het perron was geen incheckpaal maar zelfs de NS is aangekomen in 2017 en laat het online kopen van een kaartje toe.

Om kwart over 12 was ik op station Nijverdal, Jannie en de boys (alle 4!) haalden me keurig op. Vermoeiend maar leuk!