Jeroen goes America

Deze BLOG entry is van 12 November 2016 en is de laatste van mijn vorige serie. Ik dacht.. die posten we ook maar even als beginnetje voor de nieuwe serie.

Zo. Er is veel gebeurd de laatste tijd. Dus weinig tijd over om te bloggen…. Maar nu kan ie weer. Ik zit aan boord van de KL6031 van AMS naar BOS. Of zoals wij zeggen: van Haarlemmermeer Airport naar Boston.

Ja… we zijn weer eens op weg naar de USA. Redelijk pittig na afgelopen dinsdag… Ik zal echter een aparte BLOG entry aan Meneer Trump en mevrouw Clinton weidden…

Voor de verandering vlieg ik niet alleen. Jeroen is mee, zoals de titel al aanheeft. Jaren geleden, in 1999 om precies te zijn, ging ik voor het eerst naar de USA. Een geweldig avontuur vond ik dat toen. Helemaal alleen, eerst naar Washington, via Parijs. Daar wachtte mijn vriend Arno op me. Met hem ging ik naar Philadelphia, waar hij toen woonde, en van daaruit vloog ik naar Salt Lake City.

Daar heb ik Andreas Willert leren kennen. Ik was daar bij emWare om te leren hoe zij embedded internet gingen doen. Was heel leuk maar ze waren hun tijd te ver vooruit. Maar het was, achteraf gezien, wel een heel belangrijke tocht. Na SLC ben ik nog 24 uur in NY geweest. Ja… de Twin Towers stonden er nog… ik heb ze gezien.

Maar nu dus weer naar de USA, Boston dit keer, net als vorig jaar. Mijn vriend Ed heeft weer een dag Training geboekt, dat scheelt in de reiskosten… Na Boston rijden we naar NY om van daaruit verder te vliegen naar Las Vegas. Daar rijden we dan naar Los Angeles en dan begint werk IBM CE IoT Conference.

Als we daar klaar zijn vliegen we nog even naar Arno, die tegenwoordig, net als alle oude mensen, in Florida woont. Jawel in de staat die voor Donald gestemd heeft…. Alle oude gebouwen die hier rondlopen achter hun rollators hopen waarschijnlijk dat Donald langskomt om ze eens even goed in de edele delen te graaien….

Naar de US vliegen is leuk maar duurt gewoon lang. Dat niet alleen, je moet behoorlijk vroeg op de luchthaven zijn anders red je het gewoon niet. Security check na Security check… Mijn arme paspoort is er warm van. En je boarding pas op je mobieltje lijkt een fijn plan maar de batterij redt het net….

We vlogen om 10:30 vanaf 020 Airport. Dat betekent voor Tukkers zoals wij om 5 uur opstaan…. Ja, ook Jeroen. Die wist helemaal niet dat het 2 keer per dag 5 uur is….

Maar ja, het lukte prima, hij was zelfs eerder wakker dan ik. We hadden alles al ingepakt, was ietwat moeilijk, ik kom er later wel op terug….

De trein ging om 5:45 uit Nijverdal. Jannie bracht ons keurig weg en we verbaasden ons over de hoeveelheid volk dat ’s morgens zo vroeg al op pad is. De trein zat al best wel vol.

In Zwolle hadden we 34 minuten om over te stappen, maar vorige keer met Robbert had ik al gemerkt dat de Intercity naar Den Haag (die via Schiphol rijdt) om het half uur gaat. Dus als je geluk hebt haal je die en ben je een half uur vroeger. En dat lukte. We waren dus om 7:23 op Schiphol. Reistijd 1: 43. Dat haal je met de auto ook. Maar daar is alles mee gezegd. De trein zet je onder Schiphol af, ff de roltrap op en je bent in de aankomsthal. Een trap verder is “Departures”.

Jeroen had nog een leuke verrassing, Max Willert kwam ons uitzwaaien. Om 8 uur zou hij er zijn. We checkten snel in, de ene koffer ging automatisch maar de andere koffer moest even per hand ingecheckt worden omdat ie te groot was… Maar dat lukte. Er mocht 23 kilo mee. We hebben een koffer van 21 kilo en een van 22.8 kilo…. goed gepland.

Toen snel weer terug naar de Schiphol Plaza en bij de Starbucks 2 koffie en voor Max een Yuppie Cappuccino geregeld. Deze Starbucks was gewend aan “niet-Yuppies” en begreep dat er mensen zijn die geen Latte-Mocha Frappuchino met linksdraaiende lactose vrije melk willen. Maar gewoon koffie.

De gast die de bestelling opnam vroeg, zoals gebruikelijk bij Starbucks, naar de naam. Die schrijven ze dan op de beker. “Heisenberg” zei Jeroen. Maar hij snapte hem niet….

Max kwam er ook aan en we hadden ff een gezellig bakkie, was erg leuk. Dank Max!

Toen moesten we echt op pad, ik wil niet graag op Schiphol ook een reputatie krijgen… In Düsseldorf stond ik al bekend als laatkomer en op een of andere manier heb ik het in Parijs al 3 keer voor elkaar gekregen om omgeroepen te worden. “Mistur van der Eiden, zjoe arrr delaying ze flaight….”

Aangezien ze in de US nogal paranoïde zijn moet je door een aantal controles. De eerste is de normale security check alhoewel je daar al alles gewoon moet uitpakken (MacBook, iPhone, iPad, ereader, powerpack, kabels….. etc.

Toen we daar eindelijk doorheen waren (Jeroen zijn rugzak moest nog speciaal onderzocht worden) moesten we naar gate E1. Op de borden stond al “Immediately go to gate E1″… zucht…. Wij er snel heen maar er moest natuurlijk eerst nog even getoiletteerd worden… “Code 2” zoals jeroen altijd zegt.

De extra check bij Gate E1 (Delta gate) was vaag. Dame vroeg wat we gingen doen, of we onze eigen koffer gepakt hadden (Nee natuurlijk niet, dat heeft Jannie gedaan. Zo iets kunnen wij niet zelf). Gelukkig kon ze er om lachen en ze liet ons gaan. Ik had eigenlijk George Carlin’s grap willen gebruiken… “Did you pack your bags yourself?”, “No, I let my good friend Saddam Hoessein pack my bags”. Google maar op “George Carlin, airport security”. Is echt goed.

Toen moesten we nog naar de eigenlijke gate E20. Toch wel bijna net zo ver als D84… Aangekomen werd nog maar een keer het paspoort en de boarding pas gecontroleerd, maar toen mochten we dan toch echt het vliegtuig in.

Blij dat we niet de hele tijd onze koffers mee moesten slepen. We hadden behalve koffers ook een zogenaamde “roll-up” bij ons. Zo’n uitrolbaar scherm met reclame voor de Willert producten. Dat ding meet 100x10x10cm Net iets te groot voor handbagage dus. maar ik had nog een grote opvouwbare bag die ik eens in Japan had gekocht. Daar paste de roll-up in samen met mijn koffer.

Hij hoeft alleen maar mee naar LA. Daar blijft ie achter. Net als de folders. De Cursus Doku blijft in Boston, en we hebben weer een stuk pijp met 2 flessen drank voor Arno dus langzaam worden we lichter. Zou je denken… Helaas ligt er bij Arno ongeveer een kuub iPhones, iPods, munten en nog veel meer zooi die mee terug moet. Ik hoop dat het allemaal past….

Je zou denken: 3 uur van te voren op Schiphol, dat wordt neuspeuteren en vervelen. Niet dus. Ik was blij dat we zaten. het vliegtuig vertrok bijna meteen. En toen konden we eindelijk een beetje relaxen. Maar eerst even gein trappen met de andere passagiers en de stewardessen. We hebben een vrij coole. Ze komt uit Jamaica. “Yes Man….”

En er moest natuurlijk nog gehackt worden. Moderne vliegtuigen hebben internet aan boord. Wifi. Films kijken mag gratis maar voor andere dingen moet je vet betalen. En dat doen wij niet. Jeroen had uitgevonden dat je net moest doen alsof je film ging kijken. Dat kon je oproepen vanaf de interne website. dan leidde het programma je naar de app store zodat je een of andere vage app kon downloaden. Dan krijg je 10-15 minuten vrij internet….

Dat gebruikten we dus om te chatten. Helaas had Delta al gemerkt dat er een klein bugje in hun systeem zat en had dit gebeuren na een keer geblokkeerd. Maar wij hebben meerdere apparaten bij ons… 😉

Toen kwam het eten en de free drinks. Een dompertje voor Jeroen… je moet 21 zijn aan boord van een US vliegtuig. Anders krijg je alleen melk. Of coke. Ik mocht wel wijn. Tricia geloofde zonder ID dat ik ouder was dan 21. Dat scheelde weer. Jeroen kreeg Coke en moest gewoon heel vaak mijn drankje vasthouden.

Mensen klagen vaak over vliegtuig eten. Ik snap dat niet, het smaakt echt prima. We hadden Tortellini met kaas, salade, toast met kaas en choco toetje. Was echt heel erg lekker. Na het eten even chatten, BLOG typen en toen werd het tijd voor een dutje. We hebben een lange dag vandaag, in Boston is het 6 uur vroeger dan bij ons.

Time of Arrival 4:20…. Nice….