Zuid-Korea Dag 3

Om 9 uur werd ik opgehaald door Jun die me naar het kantoor van MDS bracht.

Jun reed al net als al zijn landgenoten, op zijn zachtst gezegd nogal aggresief. Je bent hier je leven alleen zeker binnen in je huis en dan ook nog alleen als je meer dan 2 hoog woont.

Bij het voorstellen viel me iets op wat me ook bij het voetbalteam van Korea is opgevallen, de mensen heten hier allemaal Kim of Park. Ik ben er inmiddels achter dat Kim “Kop” betekent en Park betekent “Munt”. Inderdaad, ze tossen hier niet met muntjes, ze vragen gewoon de eerste de beste voorbijganger naar zijn naam.

MDS is een bedrijf net als Willert. Ze verkopen embedded software tools aan andere bedrijven. Ze zijn alleen ietsjes groter, ongeveer 150 man. We hebben het distributeurscontract officieel ondertekend met de CEO van MDS en natuurlijk foto’s gemaakt.

De CEO van MDS Hanchuyl Kim (of zo) bleek me te kennen. Hij was in 1999 in Salt Lake City bij emWare geweest net als ikzelf. En Andreas was daar ook, daar heb ik hem ook leren kennen. De wereld is klein af en toe.

Bij MDS hebben ze een eigen koffieshop (Nee eentje echt voor koffie….) De verschillende soorten koffie hebben de naam van een of andere tool en natuurlijk hebben ze een koffie die “Rhapsody” heet. Die moest ik natuurlijk drinken. Helaas was het een soort met een of andere zoetigheid erin, daar houd ik niet zo van. gelukkig kon ik de rest van de dag zwarte koffie drinken.

Toen ik weer wegging zag ik dat ze een Willert koffie hadden op de kaart. Het was een grote kop (0,4l) , vol met Espresso…..

’s Middags werd ik uitgenodigd om te luchen in een restaurant vlakbij MDS. Het gebouw was nog niet af. Dat “niet af” had vooral betrekking op de verwarming, de rest zag er wel aardig uit.

Het is in Seoul retekoud (Arschkalt) -10 of zo. Als je je mond opendoet vriest je tong vast aan je tanden. Binnnen was het niet veel beter. Het eten was wel lekker. Een soort soep met een hele kip erin. En wat groente los erbij wat volgens de mensen van MDS nogal “Spicy” was. Dat viel best mee, ik ben gelukkig wel wat gewend. De soep eet je met een combinatie van stokjes en een lepel. De eetstokjes zijn hier zilver, net als het bestek. Dat valt niet mee, met houten stokjes kan ik aardig overweg maar van die gladde dunne zilveren is best zweten. Ze wilden gewoon bestek voor me halen maar dat heb ik geweigerd. Ik laat me niet kennen. Dan maar wat minder eten, dat kan toch geen kwaad.

Na de luch gingen we het UML model van MDS/LG bekijken om te zien of ik iets kon toevoegen. Het zat best goed in elkaar maar gelukkig kon ik nog wat details toevoegen. Om 6 uur kapten ze met werken oom te gaan eten.

We zouden eerst steak gaan eten in “Outback” maar ze kregen een beter idee, we gingen Koreaans eten. Mij best. Alhoewel ik Outback nog ken uit de VS, daar was ik wel eens met arno geweest en dat smaakt zeer goed.

De Koreaanse barbeknoei was aan mij niet zo besteed. Vlees met grote lappen vet eraan op een kookplaat (Net als bij gourmetten of nog erger, steengrillen) en dat moest je dan met de onvermijdelijke stokjes van de kookplaat af peuteren, in een blad sla of kool wikkelen en opeten. Het was niet zo slecht als ik dacht maar ik hoef het niet elke dag. Toen ik dacht dat we klaar waren kwam er een 2e ronde met van alles en nog wat onder andere een omelet. Nou zat ik helaas al vol maar dat smaakte goed.

Ik ben zeer verbaasd wat de gemiddelde (behoorlijk magere!!) Koreaan per dag naar binnen werkt. Ik eet niet zo veel en ze denken allemaal dat ik niets lust en gewoon uit beleefdheid zeg dat het lekker is.

Na het eten heb ik een taxi geregeld die me naar het hotel bracht, ik wilde eigenlijk lopen, het was hooguit 2 kilometer, maar het was inmiddels -15 met een straf windje, echt geen doen voor een niet-eskimo. Na nog wat TV kijken (Ze hebben in het hotel allemaal westerse zenders) ben ik vrij snel ingeslapen. Weinig jet-lag deze keer!!