Vroeg maar mooi.

De kop hierboven zegt dat het maandag is, het voelt echter nog aan als zondagavond laat. Vroeg opstaan….. ik kan het wel maar het wordt nooit mijn hobby.

De meeste Duitse luchthavens hebben een keten van hotels die een zogenaamd ‘sleep&fly’ arrangement aanbieden.

Dat houdt in dat je voor een redelijke prijs kunt overnachten in de buurt van een luchthaven. Meestal kun je bij het hotel gratis parkeren en wordt je met een taxi van en naar het vliegveld gebracht. Als je langer dan 3 dagen wegblijft ben je meestal al meer geld kwijt aan parkeren. In luchthavens als Schiphol kost parkeren zoveel dat je een tweede hypotheek op je huis moet nemen, zo erg is het in Münster niet.

Ook kun je (In Münster althans)  de avond ervoor inchecken. Dat spaart echt tijd. Ik kon nu voor een vlucht die om zes uur vertrok om vijf  uur mijn bed uitgaan, om half zes met de taxi naar de luchthaven en keurig op tijd het vliegtuig in.

Het was al best druk in Münster. Het vliegtuig(je) vertrok te laat maar dat is meestal zo. De verloren tijd halen ze onderweg wel in. Met als gevolg dat je in ijltempo een drankje krijgt en nog voor je een slok kan nemen wordt het weer uit je handen gerukt. Voor EUR 400,- kon er bij de Luftwaffe (Zo noemen Clemens, Berry en ik Lufthansa) niet eens een broodje af. Bij Air Berlin, waar ik eigenlijk meestal mee vlieg, krijg je voor ver onder de EUR 100,- keurig een broodje en een kop koffie en zelfs nog een glaasje jus. En een vriendelijke lach.

Het is natuurlijk wel leuk om in de zomertijd te vliegen, dan is het meestal licht en de kans op bewolking is minder. Nou kun je nog wat zien. We vlogen eerst over Frankfurt heen om dan met een 180º bocht terug te vliegen en te landen op de FraPort zoals dat heet. Hieronder zie je de Skyline van Mainhattan zoals Frankfurt ook wel wordt genoemd. De hoge gebouwen zijn van banken, die zitten allemaal in Frankfurt.

Het beestje (Een BAe 146 van Eurowings, een Lufthansa dochter) was keurig op tijd. Nu is dat in Frankfurt maar het halve verhaal. De kleinere vliegtuigen moeten op en soort parkeerplaatsen stoppen. We landden natuurlijk op de verst afgelegen baan en moesten dus nog 10 minuten stevig doorkachelen om bij de parkeerplaats te komen. Dan moet iedereen eruit en in de bus die dan vervolgens 10 minuten terugrost naar de terminal. Daar kun je dan een ongelofelijk eind lopen naar een andere terminal om vervolgens weer     10 minuten met de bus uiteindelijk uit te komen bij het vliegtuig naast het toestel waar je een uur geleden mee bent geland. Die dan vervolgens ook weer 10 minuten taxiet om dan eindelijk op te stijgen.

Het duurt effe maar dan heb ie ook de luchthaven Frankfurt goed kunnen bekijken. En het bleek dat de aansluitende vlucht vertraging had “wegens technische problemen”. Kon er ook nog wel bij. Gelukkig verstrekt de Luftwaffe gratis koffie in de wachtruimte. En een Bildzeitung dus het was wel door te komen.

Het uitzicht was weer prima zolang het ding niet te hoog vloog, het was anders nogal mistig. 

Kleine vliegvelden zijn best grappig. Niemand doet er moeilijk, je gaat gewoon het vliegtuig uit en je loopt naar de aankomsthal. Niks bussen of slurven. 

Daar kun je wachten op je koffer, hooguit 5 minuten en dan kun je door de douane.

Er staat altijd douane, ook al vlieg je binnen Duitsland. Aangezien we in Europa niet het Amerikaanse systeem volgen dat je je direct op de luchthaven van binnenkomst door de douane moet, kan het gebeuren dat zogenaamde Schengen en niet-Schengen passagiers door elkaar lopen. In mijn geval kwam ik uit Frankfurt en er zaten dus passagiers uit de hele wereld in dit toestel. Je kunt snel herkennen waar iemand vandaan komt aan de bagagelabels op de koffer. daar staat natuurlijk alleen de bestemming op (FDH) maar de rand van het label is groen voor Schengen en wit voor niet-Schengen. Dus labels van binnenlandse vluchten bewaren voor als je nog eens met een koffer vol iPods uit de VS komt……

Na het ophalen van de koffer moest ik nog effe op trein wachten. Die moest me naar Lindau brengen voor de eerste afspraak van deze week bij Siemens VDO.

Ik ga hier een Rhapsody demo geven en Willert voorstellen aan de mensen daar. Als ik klaar ben dan reis ik per trein/bus verder naar Konstanz, ook aan de Bodensee.

Het is hier best uit te houden, aan de Bodensee ligt Lindau en daar is ook een eiland, inderdaad het ‘Bodenseeinsel’ en daar heerst een sub-tropisch klimaat. Er groeien palmbomen (vanzelf) en het is er meestal lekker warm. Met uitzicht op de besneeuwde Alpen is het niet gek hier. Mijn trein kwam nog voor 12 uur aan en ik heb pas om 14:00 een afspraak. 

Tijd zat voor een eenvoudige doch voedzame maaltijd op een terras aan de Bodensee. Bij 22ºC en dit uitzicht wel vreselijk afzien 🙂

Uitzicht op de haven van Lindau.