“Die gingen niet”

Naar Nantes. of toch niet.

Eindelijk na alle COVID ellende had ik maar weer eens geboekt om naar Nantes te gaan.
De hoogste tijd om iedereen weer eens “Live” te zien.

Dus… op zondagmorgen vroeg op ( 07:00 u ) en fluks aangekleed, ingepakt en naar de trein van 08:15 op het station van Nijverdal.
Ik neem altijd de trein naar Haarlemmermeer Airport, daar kun je met de auto niet tegen aanrijden.
Duurt krap anderhalf uur en dan ben je er. Voor mij dus tussen eigen sofa en lounge sofa precies 2 uur.

Ehrm… “Lounge”? Yep. in de tussentijd ben ik veelvlieger geworden. Air France/KLM Platina. Dat maakt vliegen een stuk aangenamer.
Priority check-in, priority security check en lounge access. Yeah!

Dus zat ik om 10:15 achter een bakje koffie en een lekker ontbijtje in de lounge.

Toen ik een uurtje later naar huis belde informeerde ik hoe het met Jeroen was. Die was vroeg naar bed gegaan omdat hij zich ziek voelde. Niemand had daar iets bij gedacht, wij zijn echt paranoïde voorzichtig geweest de afgelopen 2 jaar.

Jeroen was net wakker en deed voor “de zekerheid” een COVID test die zo snel aansloeg dat we nogal verbijsterd waren.

En dus kon ik de procedure starten om mijn koffer weer uit het vliegtuig te krijgen en mijn vlucht(en) te verzetten. Duurde een uurtje maar toen was het gelukt.

Toen weer met de trein naar huis. Om half vier zat ik weer op mijn eigen sofa. Licht voordeel: Ik kon thuis voetbal en Formule 1 kijken.
Dat viel dus ook tegen. Feyenoord voor tegen 020 en toch verloren. Max uitgevallen. Grr.

De titel is van een oude mop:
“Ken je die van die twee jongens die naar Frankrijk gingen?”
“Die gingen niet”

Moest ik gelijk aan denken.