Weer een grens

Tsjechië

3 jaar geleden waren we in Tsjechie op vacante. We vonden het een leuk land en het is leuk om eens een keer ergens te zijn waar je de mensen niet verstaat, maar een aantal dingen waren toch negatief opgevallen. Er staat bijna geen huis waar de Putz opzit, meestal zijn er grote brokken vanaf gedonderd en het is een oude zooi. Het enige mooie zijn de nieuwe (westerse) warenhuizen die er als paddenstoelen uit de grond gestampt worden.

Vandaag waren we in Tsjechie en op de terugreis werden we verrast door een stukje Tsjechie wat er mooi uitzag. De huizen waren schitterend en goed verzorgd.

Ik wou er nog meer foto’s maken maar er was natuurlijk een parkeerverbod…… dus moest ik maken dat ik wegkwam.

’s morgens had ik (verse) broodjes gehaald bij de bakker. Dat kan in Duitsland overal.

Toen best wel een stuk reizen. We zitten lekker centraal in Duitsland. In Nederland zou dat cool zijn, hier betekent dat eigenlijk dat je overal te ver vanaf zit…

Na ruim 2 uur rijden (en een plaspaue) waren we in Cheb, dat ligt net over de grens.

In dat dorpje zag Jeroen meteen een handel in stenen en mineralen. Dus we moesten stoppen, geld halen, een parkeermeter volstoppen en kijken. Hij heeft een hele mooie gescored voor “weinig”.

Toen we er 3 jaar geleden waren was alles spotgoedkoop. Het is nog steeds niet echt duur maar je merkt dat de euro eraan zit te komen. 3 jaar geleden ging je met z’n vieren uitgebreid eten voor net effe 10 euro, nu was ik dat voor een ronde ijs, koffie en bier kwijt.

Jeroen had een “munten-device” gemaakt. Veel mensen gebruiken fontijnen als wensput (Vooral veel Duitsers die van hun losgeld afwillen, die zooi is toch niks waard) Jeroen, die munten spaart, had een magneet aan een touwtje gemaakt om zo met droge handen de munten eruit te kunnen vissen. gelukkig had ie het in het hotel laten liggen….

Ook Cheb had best leuke huizen.

Ten slotte moesten we nog inkopen doen en dat deden we bij de lokale Tesco. Robbert vond daar nog een reuze-Lolifant die niet te koop was helaas.

Het mooie dorp heet Frantiskovy Lazne. Hier en daar moeten er nog wat maffe tekens op de letters maar dat heb ik effe geen zin in.

Op de terugreis een ouderwetse file bij de grens. Zal niet lang meer duren, Tsjechie is lid van de E.G.

Nog even een zonsondergangetje meegepikt en om iets voor 22u waren we thuis. Morgen is Bobje jarig!